บทที่ 70 ตรวนรักสีกุหลาบ บทที่ 3

อีกครั้งที่แม่ไม่ทันร้องเรียกหรือทัดทานใดๆ เพราะฝ่ายนั้นรวดเร็วกว่าที่จะเผ่นแผล็วออกไปเรียกว่าพริบตาเดียวก็ไปยืนชะเง้อมองข้ามรั้วนั่น และภาพรถคันที่จอดนิ่งสนิทอยู่แนบกับรั้วบ้านเธอนั่นก็ทำให้ดวงตาของเธอเบิกกว้างราวกับถูกผีหลอกตอนใกล้ค่ำทีเดียว

"คุณปวริศ..."

ไม่ผิดหรอก ไม่ผิดแน่ แม้แต่ทะเบียนรถนั่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ